در ایران میتوان با یک ساعت پرواز از جنگلی با رطوبت بالای ۵۰ درصد به کویری با رطوبت زیر ۱۰ درصد رسید. عماد نعمت اللهی عکاس، در این مجموعه با نام "هزار توی این دیار"، گوشه کوچکی از ایران را به نمایش گذاشته است.
مردمانی از جنس دریا
نقطه صفر جنوب شرقی ایران. خلیج گواتر هم مرز با پاکستان و اقیانوس هند.
چشمههای پلکانی بادابسورت
این چشمهها که مربوط به هزاران سال قبل هستند در استان مازندران قرار دارند. نمونههای دیگری در شیلی و ترکیه نیز وجود دارد، اما این چشمهها به دلیل مخلوط شدن دو چشمه مختلف با هم و فعل و انفعالات شیمیایی از رنگ خاصی برخوردار هستند. به دلیل عدم مدیریت درست، آسیبهای بسیاری ظرف چهار سال گذشته به این چشمهها وارد شده است.
گوزن زرد ایرانی
گونهای منحصر به فرد از گوزنها که بومی ایران است و خوشبختانه طی ۵۰ سال گذشته از دسته "در خطر انقراض" خارج شده است. هرچند که زیست بوم آنها در دریاچه ارومیه، در آستانه نابودی قرار دارد.
آتشکده یزد
محل نگهداری آتش مقدس زرتشتیان و نیایشگاه زرتشتیان.
بندر پوزم
واقع در خلیج پوزم در حاشیه دریای عمان که بیشتر به تعمیر لنجها و قایقهای بزرگ میپردازند.
سوسن چلچراغ
گل خاص و بومی ایران زمین که در منطقه داماش میروید و در هیچ کجای دیگر دنیا وجود ندارد. تلاشهایی برای پرورش آن در بعضی از کشورها انجام گرفته اما موفقیتآمیز نبوده است. این گل در خرداد ماه در یک بازه زمانی ۲۰ روزه شکفته و پژمرده میشود.
رقص دلفینها
این تصویر در خلیج فارس و در نزدیکی جزیره هرمز ثبت شده است.
عمارت ورودی باغ شازده
باغ شازده در ماهان کرمان در دل کویر یکی از معرفههای بزرگ باغ ایرانی به حساب میآید. باغی همیشه سبز با معماری دلربا، نگینی در دل کویر است.
ارگ راین
ارگ خشتی راین در استان کرمان، دومین ارگ بزرگ خشتی دنیا بعد از ارگ بم به حساب میآید. این ارگ در شهر راین واقع شده است که یکی از ییلاقات خوش آب و هوای استان کرمان محسوب میشود.
سوباتان
در شهرستان تالش ایران، بهشتی وجود دارد به نام سوباتان با طبیعتی بکر و روستاهایی دست نخورده و زیبا.
بر فراز ابرها
روستای "آغ اولر" در ارتفاعات تالش.
جنگل الیمستان
جنگل الیمستان در منطقه لحاش در استان مازندران یکی از جنگلهای کمتر دستخورده این منطقه است.
مهاجران
تصویری از پرندگان مهاجر و بومی جنگل حرا که در ژئو پارک قشم ثبت شده است.
دریاچه چورت
این دریاچه در منطقه کیاسر در استان مازندران واقع شده است. کاملا طبیعی است و عمری ۷۰ ساله دارد. در زیر این دریاچه هزاران چشمه وجود دارد و به علت نشست زمین این دریاچه شکل گرفته است. این منطقه همچنین زیستگاه پلنگ است.
غروب
بندر لافت در جزیره قشم.
گرمای رنگها در زمستان سرد
پاییز در روستای الماس در ارتفاعات خلخال.
تنگه چاه کوه
جزیره قشم را "جزیره عجایب هفتگانه" میخوانند. یک تنگهی زیبا در جزیره قشم. تنگهای با ساختاری از آهک که بر اثر فرسایش، اشکال زیبا و چشم نوازی به خود گرفته است.
مزرعه
ارتفاعات شمالی ایران سرشار از مزارع مختلف است.
گنبد گیتی
یکی از نمادهای ایران از باستان تاکنون بدون شک دماوند است. کوهی که حتی از گرگان و کاشان هم پیداست.
شالیزار
شالیزارهای شمال ایران در زمستان با تغییر رنگ، زیبایی خاصی دارد.
کلیسای وانک
کلیسای "وانک" یا "آمنا پرکیج" نام کلیسایی است در محله جلفای اصفهان که از روی کلیسای "سنت استپانوس" در جلفای آذربایجان، کپی برداری شده است. این کلیسا از کلیساهای تاریخی ارمنیان اصفهان است و در زمان شاه عباس دوم ساخته شده است. وانک در زبان ارمنی به معنی صومعه است.
آبشارکبودوال
بزرگترین آبشار خزهای خاورمیانه با آبی زلال.
دنیای شبنمها
با عکاسی ماکرو میتوان دنیای درون شبنمها را دید.
اگرت ساحلی
این پرنده در نواحی ساحلی و نسبتا گرم به سر برده و اغلب در سواحل جنوب، خورها و باتلاقهای شور دیده میشود. به طور گروهی در بوتههای کوتاه نزدیک ساحل، آشیانه میسازد. این پرنده در ایران، بومی و فراوان است و در سواحل خلیج فارس و دریای عمان و جزایر آن تولید مثل میکند.
وقتی میلاد آغوش میگشاید
بلندای برج میلاد. شاید در سال، کمتر روزی پیش بیاید که هوای تهران اینچنین پاک و تمیز باشد.
ایران ما به سواحل شمال، مشهد و شیراز خلاصه نمی شود بلکه هزاران مکان دیدنی مذهبی، تاریخی و طبیعی در آن یافت می شود که شاید اسم آنها به گوش شما هم نرسیده باشد. برای رسیدن به این زیبایی ها فقط کافیست چشم هایتان را باز کنید و به جستجو بپردازید. حتما شگفت زده خواهید شد. در این مطلب شما دوستان پرشین استار را با 10 کوه برتر و دیدنی ایران آشنا می کنیم.
1. دماوند
کوه دماوند بلندترین کوه ایران و همچنین بزرگترین آتشفشان خاورمیانه است. این کوه در بخش مرکزی رشته کوه البرز و بخش لاریجان شهرستان آمل قرار دارد. اگرچه این کوه از لحاظ تقسیمات کشوری جزء رشته کوه های البرز است اما در روزهای صاف و آفتابی در تهران، قم و ورامین هم قابل رویت است.
این کوه اولین اثر طبیعی است که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و در اساطیر و کتاب های متعدد از آن نام برده شده است. این کوه به عنوان بلندترین کوه کشور همواره مورد توجه کوهنوردان بوده است. همچنین دماوند دارای چشمههای آب گرم لاریجان، اسک و وانه است.
2. دنا
دِنا بلندترین قله رشتهکوههای زاگرس در باختر ایران و در باختر مرکز فلات ایران است. بلندای این قله ۴۴۴۸ متر است و در ۳۵ کیلومتری شمال غربی شهر یاسوج در شهر سیسخت جای گرفته است. شهرستانی که این قله در آن قرار دارد نیز شهرستان دنا نام دارد. بارش سالانه در این قله از ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ میلیمتر است و رودهای بسیاری نیز از آن سرچشمه میگیرند.
3. زرد کوه
زرد کوه بختیاری با حداکثر ارتفاع بیش از ۴۲۰۰ متر دومین کوه زاگرس از نظر ارتفاع (پس از دنا) است.
این کوه در نزدیکی کوهرنگ در استان چهار محال و بختیاری در ایران قرار دارد. رشته کوه های زرد کوه بختیاری در جنوب غربی ایران و از انتهاییترین قسمت غربی استان چهارمحال و بختیاری تا شرق و شمال شرق خوزستان امتداد یافته است. این رشته کوه یکی از غنیترین ذخایر طبیعی آب ایران است و دو رودخانه پرآب کشور (کارون و زایندهرود) نیز از دامنههای آن سرچشمه میگیرند.
از قلل زیبا و معروف آن میتوان به شاه شهیدان، زرده، دوزرده، هفتتنان، کلونچین و کینو اشاره کرد. در این میان، قلّه کلونچین، با ارتفاع ۴۲۲۱ متر بلندترین قله زردکوه بختیاری است. همچنین قله شاه شهیدان هم ۴۱۵۰ متر بلندی دارد.
4. تفتان
تَفتان نام تنها آتشفشان فعال در سراسر ایران است. این کوه در منطقه جنوب شرقی ایران، در استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته است. این قله در حدود چهار هزار متر از سطح آبهای آزاد ارتفاع دارد و بلندترین قله در منطقه جنوب شرقی ایران است. نزدیکترین شهر به تفتان خاش نام دارد. تفتان در زبان پارسی به معنای مکان گرما است.
این آتشفشان فعال است و گازهای گوگرد در دهانه آن منتشر میشوند. کوهنوردان عموما از یال غربی صعود میکنند که پناهگاه مجهزی ساخته شده است. به دلیل وزش بادهای سنگین و سرد در فصل زمستان عموماً صعود به این قله بسیار دشوار است.
5. توچال
توچال قلهای در شمال تهران و به ارتفاع ۳۹۶۲ متر میباشد که بخشی از دامنه رشتهکوههای البرز است. دامنه جنوبی توچال مجاور با شهر تهران و قله آن مشرف به این شهر است. مشهورترین و پر رفت و آمدترین پناهگاهها و جانپناههای توچال به ترتیب از شرق به غرب کلکچال، شروین، شیرپلا، ایستگاه پنجم تله کابین، اسپیدکمر و پلنگچال هستند که همگی آنها مشرف به تهران هستند.
پیست اسکی و تله کابین توچال
تلهکابین توچال دارای سه خط اصلی و سه خط تلهسییژ و یک خط تلهاسکی میباشد. روی هم رفته درازای سه خط اصلی این تلهکابین، نزدیک به ۷۵۰۰ متر است که در میان تلهکابینهای نصب شده در دنیا یکی از طولانیترین خطوط تلهکابین پیوسته به شمار میرود. ایستگاه سوم این تله کابین در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح دریا، ایستگاه پنجم در ارتفاع ۳۰۰۰ متری و ایستگاه هفتم در ارتفاع ۳۷۰۰ متری از سطح دریا است.
کار ساخت تلهکابین توچال، در سال ۱۳۵۳ به دست بهمن باتمانقلیچ و با همکاری شرکت فرانسوی "پوما" و شرکت اتریشی "دوپل مایر" آغاز شد و در سال ۱۳۵۷ پایان یافت. از سال ۲۰۰۳ مهمانپذیری به نام "هتل توچال" در ایستگاه هفتم تلهکابین توچال تکمیل و راهاندازی شده است. نمای این هتل از چوب بوده و به دامنه شمالی توچال و دامنه جنوبی البرز مرکزی و قلل آزادکوه و خلنو اشراف دارد. قدیمیترین جانپناه کوهنوردی ایران (اسپید کمر) در جنوب قله توچال و شرق ایستگاه ۵ قرار دارد.
6. اشتران کوه
اشتران کوه، از بلندترین رشته کوههای کوهستان زاگرس است. این رشته کوه بخشى از چینخوردگى زاگرس (میانى) است که در امتداد شمال باختری - جنوب خاوری به طول حدود 50 کم و عرض حدود 2 تا 11 کم در فاصله دو شهرستان دورود و الیگودرز از استان لرستان قرار گرفته است، به گونهای که از 10 کیلومتری جنوب خاور شهر دورود آغاز، و به جنوب روستای چقاگرگ منتهى مىشود. رودهای کوچک بسیاری از این قلهها سرچشمه مىگیرند که مهره زرین، ماربره، گهررود، دره دایى و دره دزدان از آن جملهاند. دریاچه گهر در یکى از دامنههای جنوب باختری اشترانکوه و در دره گهررود قرار دارد.
دامنههای اشتران کوه از دیرباز محل استقرار برخى طوایف بوده است؛ خاندان فضلویه که از کردهای شام شمرده مىشدند، پس از مهاجرت از آنجا و عبور از میافارقین و آذربایجان، دامنههای شمالى اشترانکوه را به عنوان محل استقرار خود برگزیدند. آنان بعدها به اتابکان لرستان شهرت یافتند. مراتع دامنههای اشتران کوه مورد استفاده عشایر این ناحیه است. اشتران کوه و به ویژه دریاچه گهر دارای جاذبههای طبیعى بسیاری است. این رشته کوه از لحاظ گونههای جانوری و گیاهی جزء مناطق حفاظت شده است و در سال ۱۳۴۸ جزء محیط زیست جهانی قرار گرفت.
از گونههای جانوری آن میتوان به خرس قهوهای، روباه، کفتار، گراز، گرگ خاکستری، بز کوهی، قوچ و از پرندگان میتوان به عقاب، کبک، جغد، اردک و شاهین اشاره کرد که همگی تحت حفاظت محیط زیست میباشند. در اشتران کوه پسته کوهی به فراوانی یافت میشود و پوشش گیاهی متنوع آن اعم از گون، ریواس و استپها در شیب ملایم بعضی نقاط و گلهای طبیعی و خودرو محل مناسبی برای جانوران ساکن در اشترانکوه است که در آن زاد و ولد کرده و از آنان تغذیه میکنند.
7. بیبی شهربانو
کوه بیبی شهربانو در جنوب شرقی تهران قرار دارد. در دامنههای کوه ری و بر فراز صخرهای کوهستانی، بنایی گنبدی مینایی به نام بقعه بیبی شهربانو واقع است. پایین پلههای بقعه بیبی شهربانو و در سمت راست غاری به چشم میخورد که مدخل تنگ و باریکی دارد. داخل غار نیز برای نذر شمع روشن میکنند. در قسمتی از این غار پنجرهای مشبک قرار دارد. در این کوه ساختمانی کهن به نام بقعه بیبیشهربانو وجود دارد. آثار باقیمانده از بافت تاریخی ری که دیوار اصلی برج و باروی این شهر بوده در شمال روی بلندیهای چشمه علی تا غرب کوه بی بی شهربانو، ادامه مییابد.
8. کوه سبلان
سبلان با تلفط ترکی آذربایجانی ساوالان و در تالشی سفلون، نام کوهی است مرتفع در شمال غرب کشور و در استان اردبیل. سبلان سومین قله بلند ایران و یک کوه آتشفشانی غیر فعال است. ارتفاع قله این کوه ۴۸۱۱ متر است و در بالای قله آن دریاچه کوچکی قرار دارد. کوه سبلان در شمال شرقی و در ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر قرار دارد.
سبلان به خاطر آبگرمهای طبیعی دامنه کوه، طبیعت تابستانی زیبا و پیست اسکی معروف الوارس مورد توجه گردشگران است. در جبهه غربی، قله سلطان و در کنار جانپناه سنگی به شکل عقاب قراردارد که در طول زمان به نمادسبلان تبدیل شده است. این قطعه سنگ که به واقع اعجاز طبیعت است به شکل عقابی است که نشسته و سر را به جانب شرق چرخانده است.
این کوه در طول جغرافیایی ۴۷ درجه و ۵۰ دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی ۳۸درجه و ۱۷دقیقه شمالی قرار گرفته است. برای این کوه عظیم ۶۰ کیلومتر طول و ۴۵ کیلومتر پهنا تخمین میزنند و سطحی که به وسیله آن در آذربایجان قرارگرفته نزدیک به ۶۰۰۰ کیلومترمربع است. سلسله کوههای سبلان به طور کلی سه قله معروف دارد قله بزرگ آن به سلطان و دو قله دیگر به هرم و کسری مشهورند.
امتداد سبلان شرقی - غربی است و از شرق و شمال و جنوب کوهی به نام قوشه داغ آن را به رشته کوه ارسباران متصل میکند. قسمت شرقی کوه سبلان به قله آتشفشان سبلان که در ارتفاع ۴۸۱۱ متری قرار دارد منتهی میشود. در قله آن دریاچهای زیبا به چشم میخورد و تمام قلل سبلان در ایام سال پوشیده از یخ و برفهای دائمی است.
9. سهند
سهند نام قلهای در جنوب شهر تبریز دراستان آذربایجان شرقی است. ارتفاع کوه سهند از سطح دریا 3695 متر میباشد و مخروطی بسیار پهن و گسترده دارد که از توفها و خاکسترهای فوران تشکیل گردیده و بر اثر آبهای جاری درههای تنگی در آنها ایجاد شده است.
سهند در زمره کوههای رشته کوههای البرز است که در شمال مراغه و از غرب به شرق کشیده شده و بلندترین قله آن جام نام دارد که ۳۷۱۰ متر ارتفاع دارد. سهند و جام دو قله به هم چسبیده این رشته کوه میباشند. سهند در تمام سال پوشیده از برف است. دامنههای سهند در طول سال پوشیده از گل و ریحان و لاله واژگون است.
کوهستان سهند بعد از سبلان یکی از بزرگترین و مهمترین برجستگیهای آذربایجان و از معروفترین کوههای آتشفشان و خاموش ایران است که در 50 کیلومتری جنوب تبریز و 40 کیلومتری شمال مراغه قرار گرفته است. قله منفرد و آتشفشانی خاموش سهند در میان جلگه آذربایجان قد برافراشته است این کوهستان آتشفشانی خاموش شبیه آرارات و البرز و سبلان بوده خط فاصل بین دو توده خروجی البرز و توده ارمنستان به وجود آمده است.
ارتفاع متوسط سهند 1400 تا 2200 متر بوده که در آن بریدگیهای سخت، دامنههائی با شیب تند با تنگههای باریک و رشته کوهها کشیده شده در موازات یکدیگر به وجود آمده است. در این تنگههای کوهستانی رودخانههای پر آبی به سوی دو آبگیر عمده آذربایجان یعنی دریاچه ارومیه و دره قزل اوزن جریان دارند.
جهت رشته کوههای سهند اکثراً شرقی - غربی است ولی در مجموع کوههای سهند به صورت شعاعی در جهت مساوی کشیده شدهاند. حد شرقی سهند، شهرستان هشترود تا دره قزل اوزن و حد غربی آن سواحل شرقی دریاچه ارومیه میباشد.
10. كوههای مریخی
حدود 40 تا 50 كیلومتر پس از چابهار به سمت بندرگواتر، كوههایی در سمت چپ جاده نمایان میشود كه به كوههای مینیاتوری یا مریخی معروفند. وجود این كوههای منحصربهفرد با توجه به منظره كاملا متفاوتی كه در سمت راست جاده و رو بهسوی دریا وجود دارد، باعث میشود تا یكی از زیباترین جادهها و مناظر طبیعی استان سیستان و بلوچستان بهوجود آید كه به دلیل عدم معرفی، كمتر مورد بازدید قرار گرفتهاند.
این كوهها كه از منحصربهفردترین كوههای ایران است، به ثبت و حفاظت محیط زیست نیز در نیامدهاند تا دست کم به این وسیله نامشان در فهرست مناظر زیبا و بینظیر ایران بهجا گذاشته شود. كوههای مریخی مناظری از کوههای کره ماه را برای انسان تداعی میکنند و جنس رسوبی آنها و همچنین فرسایش خاص كوهها موجب ایجاد شیارها و تراشهای زیبایی شده است که گویی نقاشی ماهر آنها را به تصویر کشیده است.
این کوهها كه چاک چاک هستند و شکلهای نامانوس دارند و فاقد پوشش گیاهی هستند و به خاطر غیرعادی بودنشان، در سالهای اخیر و در میان گردشگران، به کوههای مریخی شهرت یافتهاند، نمونههای بدبوم (بدلند) هستند که پدیده بومشناختی ویژهای است.
رنگ تقریبا سفیدرنگ کوه (چیزی میان طوسی و سفید) با واریزههای بسیار در پای آن، وجود گرما و حرارت و شرجی هوا و رطوبت نسبتا بالا و سوی دیگر آن دریا که بهاین منظره آغوش گشوده است، مناظری رویایی و تخیلی را در ذهن بیننده پدید میآورد. همین منظره منحصربهفرد كه جاده چابهار ـ گواتر آن را به دو نیم تقسیم كرده، باعث شده تا این جاده به یكی از زیباترین جادههای ایران تبدیل شود. یكسو كوههای مخروطی مریخی با آن رنگ خاكستری خیالانگیز و سوی دیگر دریای سبز و ماسههای اندكی سرخ با درختچههای بیابانی در كرانه آن. دشت كه در میان جاده آبگیر میشود، تالابهایی را پدپد میآورد، كه در سوی دریا صورتی است و در سوی كوه خاكستری مایل به سفید. جایی كه به آن تالاب صورتی میگویند. این جاده كه با سراشیبیها و سربالاییهای بسیار، نمایان شدن گاهبهگاه دریا در سمت چپ و نظاره منظره از ارتفاع، از جاذبههای خاص گردشگری در استان سیستان و بلوچستان است.
مدرسه ها بــــاز شد مدرسه هایی که در گرمای تابستان خسته و خواب آلود، زیر نور خورشید دراز کشیده بودند؛ مدرسه هایی که سه ماه در انتظار بودند؛ مدرسه هایی که حالا با لبخندهایی درخشان چشم به آمدن بچه ها دوخته اند؛ مدرسه هایی که حالا پر از سر و صدا و شادی اند.
مدرسه ها دیگر از تنهایی در آمده اند. مدرسه ها حالا یک عالم دوست دارند. یک عالم دوست کوچک و بزرگ.
مدرسه، خانه ای پر از کتاب، پر از دفتر، پر از کلمات، پر از تخته سیاه، گچ، معلم، خاطره، دانش. مدرسه و درختان گوشه ی حیاط آن، همان جا که پاتوق زنگ های تفریح است، همان جا که دل ها دور هم جمع می شوند، کلمه ها را بر زبان می آورند تا روزی خاطره شوند.
آمیختگی اولین روز مهر و آغاز پاییز روز هیاهوی دانش آموزان شاد روز معلم های صبور و مهربان روز ناظم های دلسوز و مدیرهای دوست داشتنی روزی که باز فراش پرتلاش، می رود به جنگ هر چه غبار ...
روزی که همه دیوارها، میزها و صندلی های مدرسه که از خواب تابستانی بیدار شده اند، به روی اهالی درس و دانش لبخند می زنند.
آغاز رژه منظم کیف ها سر صف های صبحگاهی که می روند به سمت باغ دانایی.
هر روز، اول مهر است و هر روز، آغاز پاییز و هر روز آغاز آموختن، می خواهیم بیاموزیم. چشم به دهان معلم دوخته ایم تا بگوید و ما با جان و دل گوش کنیم و برای ابد در زندگی مان به یاد داشته باشیم.
کلاس اول، کلاس دوم... یکی یکی بالا آمدیم و آموختیم. یکی یکی مِهرها را پشت سر گذاشتیم، یکی یکی کلمه ها را بوسیدیم، یکی یکی در جمله ها نفس کشیدیم. صدای کلمات در گوش ماست؛ کلماتی که بهار می شود و از شکوفه های خود همه جا را عطرآگین می سازد. بهارها می آیند؛ بهارهایی که از مهر متولد شده اند؛ بهارهایی که نفس های سبزشان همه جا ما را دنبال خود می کشانند. بهار در بهار، مهر در مهر.
دفترت را بازکن. بوی کاغذ، بوی درخت به مشام می رسد. آغاز نوشتن است، آغاز خواندن است. به نام او شروع کن، به نام زیبایی های او. مهر است و آفتاب پاییزی دل را پر کرده است. خیابانی که به مدرسه می رسد، کوچه هایی که به مدرسه می رسد، چراغانی شده است، با آفتاب پاییزی. فرشته ها بال های زیبایشان را زیر پای بچه ها فرش کرده اند. راه مدرسه چقدر لطیف است. انگار پا روی ابرها می گذاری، پا روی جاده ای که تو را به سوی نور میبرد، نوری که در دل همه آدم های خوب دنیاست، نوری که دست ما را می گیرد و می برد به کوچه های آسمان، به سوی چشمه های زلال عشق، به سوی تمام خوبی ها.
مدرسه، کتاب، کلاس، هم کلاسی، ... چه واژه های زیبایی، همه مرا تا تو می رساند، تا دوست داشتن تو، تویی که این همه زیبایی را آفریده ای. دوستت دارم و دوست دارم بیشتر بشناسمت. دوست دارم بیشتر با تو آشنا شوم.
مدرسه جایی است که می توانم تو را بیشتر بشناسمت. پس مدرسه را خیلی دوست دارم. معلم با آن لبخند دلنشین، کلمه ها را مهمان دل هایمان می سازد و تخته سیاه، خاطرات سبز درختان را برایمان تعریف می کند و پنجره ی کلاس، چشمانمان را با پرواز کبوتران حیاط مدرسه، آشنا می سازد.
معلم تمام آنچه را که از سوی پنجره است، برایمان می گوید. می گوید تا بتوانیم از پنجره ی آگاهی ببینیم آن سوی جهان را، آن سوی زندگی را.
مهر است. کتاب را باز کن. بوی گل بلند می شود، بوی باران، بوی تبسم دریا، بوی نسیم خنک. کتاب را باز کن، کتاب را بازکن ...
آفتاب پاییزی و صدای خنده ی بچه ها همه جا را پر کرده است. باز زنگ تفریح است. باز هم شادی این سو و آن سو حیاط می دود.
چه زیباست این لحظه ها. چه زیباست تفریح پس از خواندن و نوشتن. چه زیباست دست در دست هم کلاسی ها، تمام لحظه های مدرسه را نفس کشیدن، نفس کشیدن و جایی در دفتر خاطرات ثبت کردن. دفتر خاطرات مدرسه را باز کن و بنویس: باز هم مهر، باز هم مهربانی، باز هم بهار ...
نوشته سرکار خانم محدثه رضایی
تعداد بازدید از این مطلب: 819
|
امتیاز مطلب : 31
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
من از دار المومنین ،دارالولایه سیستانم شهر دوستداران اهل بیت (ع) آنجا که شور و شوق بود، صداقت و مردانگی را چار می زدند ،شهر دوستی بود و شجاعت ،شهر زادگاه رستم نام آورترین چهرهٔ اسطورهای در شاهنامه ی فردوسی و به تبع آن برترین چهرهٔ اسطورهای ادبیات فارسی (فردوسی )، سرزمین یعقوب لیث صفاری کسی که ایران را از یوغ اعراب رهانید.من سیستانی ام و آرمانم آبادانی فرهنگ و تاریخ سیستان،بیایید تا رستمانه سیستان را آباد کنیم.
سیستانیم ، سیستان همه دلخوشی های من است.دارای تحصیلات عالی در رشته مدیریت برنامه ریزی آموزشی ،از خدمتگزاران مردم در آموزش عالی و دارای سوابق خدمتی در آموزش و پرورش می باشم، سعی دارم از طریق دنیای مجازی اطلاعات لازم در این زمینه را به نظر دوستداران برسانم امید است دوستان در هر چه پر بار شدن این سایت مرا همراهی نمایند .منتظر نقطه نظرات سازنده شما هستم.
در كوچه تنهایی تو را می خوانم
از پشت پنجره های بسته تو را می خوانم
هنگامی كه قاصدك می آید با او نام تو را فریاد می زنم
با شاپركها در آسمان آبی هم صدا می شوم